The Mont Blanc or Monte Bianco (French and Italian for "White Mountain") is the highest mountain in the Alps and Western Europe. It rises 4810m (15781ft) above sea level. Because the summit is a big dome of ice, it is still rising in altitude, 2 meters since 2007. It is believed that this is being caused by higher temperatures and more westerly winds. The mountain is situated between the Aosta valley in Italy and the Haute Savoie in France. Some people still dispute the French claim of the summit and say that it is actually situated on Italian territory. The first succesful summit attempt is performed in 1786 by two people from Chamonix, Jacques Balmat and Michel Paccard. In Chamonix you can find a statue of the two climbers looking at the mountain.
Nowadays the most common way to climb Mont Blanc is via the Goûter route, the Voie des Cristalliers. It runs from Les Houches, via Nid D'Aigle, Cabane de Tête Rousse to Refuge du Goûter to the summit. This is the route we have eventually used because of the weather. It is an infamous route because you have to cross the Grand Couloir which is dangerous, especially during the afternoon because of falling rocks. Every season people are killed at that spot. The last 1000m of altitude is via le Dôme du Goûter and the Arète des Bosses. Strong winds at the summit ridge are the most common reason, why climbers do not make it to the summit. The climbing record is in possession of the Swiss Pierre-André Gobet. Leaving from Chamonix, he completed the ascent and descent in 5 hours, 10 minutes and 14 seconds.
Our initial planning was to do the Trois Mont Blancs route. This route has increasingly fallen out of favor due to the avalanche risk on Mont Maudit after fresh snow, and the stage of the seracs on Mont Blanc du Tacul. Some sections, such as the seracs on Tacul and the ascent to Breche Maudit are very steep, where people might need two axes to climb up. The route takes more time than the Goûter, so requires a higher level of fitness and drive. There is an advantage of this route over the Goûter, while this route involves no climbing on loose rock with the associated dangers of rockfall. All the climbing is on snow and ice, which necessitates good crampon technique, especially on the steeper sections. A disadvantage of the route is its length, so this route should only be considered when the weather is stable. Another advantage of this route is the fact that its path is a bit more sheltered than the Goûter route. Unfortunately we were not able to do this route because of the stormy weather.
De Mont Blanc (of Monte Bianco in het Italiaans, allebei "Witte Berg") is de hoogste berg in de Alpen en van West-Europa. Hij steekt 4810m boven zeeniveau uit. Aangezien de top van de berg bestaat uit een grote koepel van ijs, neemt de hoogte van de berg nog steeds toe, nog 2 meter sinds 2007. Men gelooft dat dit veroorzaakt wordt door hogere temperaturen en meer westerlijke winden. De berg ligt tussen de Aosta vallei in Italië en de Haute Savoie in Frankrijk. Sommigen betwisten nog steeds de Franse claim op de top van de berg en menen dat deze feitelijk op Italiaans grondgebied ligt. De eerste succesvolle topbeklimming is in 1786 door twee mensen uit Chamonix, Jacques Balmat en Michel Paccard, uitgevoerd. In Chamonix kan men dan ook nog altijd een standbeeld van deze twee klimmers, kijkend naar de berg, vinden.
Tegenwoordig is de meest gebruikte route om de Mont Blanc te beklimmen via de Goûter route, de Voie des Cristalliers. Het loopt van Les Houches, via Nid D'Aigle, Cabane de Tête Rousse, naar de Refuge de Goûter naar de top. Dit is de route, die wij uiteindelijk afgelegd hebben, gedwongen door het weer. Het is een beruchte route, aangezien men het zogenaamde Grand Couloir moet kruisen. Deze is gevaarlijk, zeker gedurende de middag, vanwege de vallende stenen. Ieder seizoen komen er weer mensen om op deze plek. De laatste 1000 hoogtemeters lopen via de Dôme du Goûter en de Arète des Bosses. Sterke winden over de topkam zijn de meest voorkomende reden van mislukte toppogingen. Het klimrecord is in handen van de Zwitser Pierre-André Gobet. Vertrekkend vanuit Chamonix volbracht hij een complete beklimming in 5 uur, 10 minuten en 14 seconden.
Initieel hadden wij de Trois Mont Blancs route gepland. Deze route is steeds meer uit de gratie geraakt als gevolg van het lawinegevaar op Mont Maudit na verse sneew en de mate van het overhangen van de seracs (overhangende sneeuwlijn) op de Mont Blanc du Tacul. Sommige stukken, zoals de seracs op de Tacul en de beklimming van Breche Maudit zijn erg steil, sommigen zullen zelfs twee ijsbijlen nodig hebben om omhoog te klimmen. De route neemt meer tijd in beslag dan de Goûter, en vraagt dus meer, zowel fysiek als mentaal. Er is wel een voordeel ten opzichte van de Goûter, namelijk dat deze route geen secties heeft waar geklommen moet worden over losse rotsen met daarbij het gevaar van vallende stenen. Al het klimmen gebeurt op sneeuw en ijs, waarvoor een goede stijgijzer techniek vereist is, zeker op de steilere stukken. Een nadeel van deze route is de lengte, waardoor deze route eigenlijk alleen met stabiel weer overwogen zou moeten worden. Een ander voordeel van deze route is het feit dat de route iets meer beschut ligt voor de wind. Helaas hebben wij door het stormachtige weer van de eerste dag deze route niet kunnen doen.
The red dots represent the Trois Mont Blancs route
The blue dots represent the Goûter route
De rode stippellijn geeft de Trois Mont Blancs route weer
De blauwe stippellijn geeft de Goûter route weer
