An interesting phone call

Yesterday afternoon we received a phone call from Mountain Network about the planning next week. And what a news it was! It turns out we are going to attempt to reach two 4000+ meter summits of the Monte Rosa massif for acclimatisation (the Monte Rosa range lies next to the famous Matterhorn on the border of Switzerland and Italy). This climb will be done with one guide, named James, because Victor is unavailable. We will be on these mountains for two and a half days and afterwards we will rest for one day in the chalet in Chamonix. A very interesting climb lies ahead of us, that is for sure.
But the most interesting news was yet to come. We are not going to climb Mont Blanc using the Goûter route. Instead we are going to do the Trois Mont Blancs traverse, because snow conditions are fantastic at the moment. This route is starting at the famous Aguille du Midi, from which we will climb to the Refuge des Cosmiques for our night on Mont Blanc. At 2:00 AM in the morning on the eleventh we will head out, to climb via Mont Blanc du Tacul and Mont Maudit towards the summit of Mont Blanc. With good weather and good conditions we might even be able to climb these lower summits as well. A fantastic route, but slightly harder as well, but we will be guided by two great guides.

Mont Blanc du Tacul

Today we have arranged are insurance and we have been discussing our ways of transport towards Chamonix, since we need a big car over there. Tommorrow I will do my final equipment check. It is only a few days away and the nerves are suddenly present as well. Even though we feel much fitter than last year, there is always some sort of doubt in the back of your mind. But first we need good weather and the forecast for next week is still very uncertain so let us start hoping for clear skies and light winds! 

Gistermiddag ontvingen we een telefoontje van Mountain Network (onze klimorganisator) over de planning van volgende week. En het was zeker geen onplezierige boodschap! We werden op de hoogte gesteld dat het de bedoeling is om twee 4000+ toppen van het Monte Rosa massief te gaan beklimmen (het Monte Rosa massief ligt naast de welbekende Matterhorn op de grens van Zwitserland en Italië). Deze beklimming zullen we met één gids, James, gaan uitvoeren, aangezien Victor helaas niet beschikbaar is. We zullen tweeëneenhalve dag op het massief verblijven en daarna staat er een rustdag gepland in het chalet in Chamonix. Kortom, een zeer interessante beklimming, echt een fantastisch vooruitzicht.

Maar het meest interessante nieuws moest nog komen. We gaan de Mont Blnac niet via de Goûter route beklimmen. We gaan de zogenaamde Trois Mont Blancs traverse doen, aangezien de sneeuwcondities momenteel fantastisch zijn. Deze route start vanaf de beroemde Aguille du Midi, vanwaar we zullen vertrekken naar de Refuge des Cosmiques voor ons nachtje op de Mont Blanc. Om 2:00 uur 's nachts op 11 juli stappen we dan de donkere nacht in om via de Mont Blanc du Tacul en de Mont Maudit naar de top van de Mont Blanc te klimmen. Als we de mazzel hebben van goed weer en goede condities, kunnen we misschien zelfs deze toppen ook nog proberen te beklimmen. Echt een hele mooie route, al is deze iets moeilijker en technischer dan de Goûter route, maar gelukkig zullen we door twee goede gidsen begeleid worden.

Refuge des Cosmiques

Vandaag hebben we de reisverzekering geregeld (bergsport is helaas moeiilijk te verzekeren in Nederland). Tevens hebben we even overlegd over hoe we naar Chamonix zullen afreizen, aangezien we daar een grote auto nodig hebben. Morgen ga ik ook mijn laatste uitrustingscheck doen. Het is nog maar een paar dagen totdat het echt gaat beginnen en ineens zijn er, net als vorig jaar, lichte zenuwen. Hoewel we ons sterker en fitter voelen dan vorig jaar, blijft er toch een soort lichte twijfel over de fysieke gesteldheid aanwezig. Maar eerst hebben we goed weer nodig voor volgende week en de weersverwachting is erg onzeker, dus laten we gaan hopen op een heldere hemel met nauwelijks wind!

A little poetry

Mont Blanc is the monarch of mountains;

They crown'd him long ago

On a throne of rocks, in a robe of clouds,

With a diadem of snow.

LORD BYRON

Motivation

On my flight to Geneva today I had a fantastic view on the summit.

Tijdens mijn vlucht naar Geneve vandaag, had ik een fantastisch uitzicht op de top.

Attempt 2009

July 14th and 15th

Arjen and I arrive in Chamonix to start our climbing week. The next day we get up early to arrange our gear and we head out to the Mer de Glace for both acclimatisation as some ice training. While climbing several steep areas of the glacier, we get used to the use of crampons and gain some confidence in our climbing abilities. For me it is also a good treatment against my fear of heights. After a long day we ought to be ready for our first serious test, the ascent of the Gran Paradiso in Italy.

July 16th

We prepare ourselves in the valley of the Gran Paradiso for the "anstieg" towards the refuge, the Refugio Vittorio Emanuelle, which is at an altitude of about 2700m. It is a beautiful day with clear skies and fantastic visibility. After a walk of about 2,5 hours through an amazing scenery we arrive at the refuge, where we relax ourselves to be ready for the summit attempt the next morning.  

July 17th

After a small delay at the refuge, we start at five o'clock in the morning with our summit attempt. We move through rocky terrain initially, but at first daylight we arrive at the glacier, where we put on our crampons and go on ropes and start moving up in a quick pace. Soon we start taking over other groups and the high pace is killing us, because of the quick altitude gain. But with every step, we get one step closer to the summit, so no complaints are heard and everyone keeps the spirit high. After 4,5 hours we hit the "traffic jam" to the summit. Several climbers are waiting in a row, because to get to the summit we need to cross a very small and narrow ledge with nothing but 600 meters of air underneath us and the only way to hold ourselves onto the mountain is through a small crack in the rock. Even people without fear of heights get it here! Apparently this is also the point where several climbers fell of the mountain and that is exactly why we are secured to one another. It feels a bit like chaos, cause everybody is eager to get to the summit and people move around hitting others with their big backpacks

and a small group of Belgian climbers decide to start a panic, because

they "forgot"' to secure themselves. After a nerve wrecking half hour we do arrive at the summit though and the feeling of being on the summit at 4061m makes it all worth while. What a feeling and what a sight! After enjoying it for a few minutes it is time to start the long descent all the way down to the valley. Meanwhile the weather changes rapidly. While it was sunny all morning, we suddenly walk in the clouds, with hail and rain falling down upon us. We suddenly realize how important it was to keep up the high pace that morning, otherwise our summit attempt could have been unsuccessful. This weather turns out to be our biggest enemy for the coming days.

(Still we have been lucky. Even though this weather made our Mont Blanc ascent impossible, we get down safely. Seven climbers in the area are not that lucky. Three of them die on the Mont Blanc, while they get lost close to the Grand Couloir and four others die on the Monte Rosa massif)

July 19th

In two days time a total of 70 cm of fresh snow stacks up at the Goûter refuge on Mont Blanc. As if this is not bad enough a wind of 80 to 100 km/h is forecasted at 4500m. The obvious result is a very high risk of avalanches and our guides are very clear: any summit attempt will fail! We decide to make an alternative climb in the Vanoise (an area south of Val thorens), since the conditions are a lot better over there. As a warmup we will climb a Via Ferrata (La montée au ciel, Via Ferrata du Diable, www.savoie-maurienne.com/via-ferrata/francais/aussois-lanorma.htm), which is a prepared course along a vertical mountain wall. Even though we are safely secured to a static line, the height and the deep canyon underneath us make it an exciting experience. A few hours later we are walking again, this time to the refuge de la Dent Parrachee to spend the night at 2400m. We are being treated with a fantastic hospitality, which I have not seen in many places. We drink a few wines, have a simple, but nice dinner and play some card games. But while the sun sets, we go to bed, because there is a very long day ahead of us.

July 20th

At 3.30 am the alarm of my watch sounds. It is time to get up, brush my teeth and put my clothes on for a thrilling day of climbing. Arjen looks as tired as me, but soon the adrenaline takes over and slowly but surely we wake up. It is time to climb to La Pointe de Genepy (3551m) to watch a beautiful sunrise. It is pitch black when we leave the refuge, but soon the sky becomes lighter and the stars begin to fade. After 3 hours of climbing we are being rewarded with a fantastic view over the Vanoise. We can see many high summits, amongst them the typical shape of the Matterhorn and the Gran Paradiso. It is really breathtaking! We stay at the ridge for 20 minutes to enjoy the view and have some breakfast, but then we have to continue across the glacier towards are next goal, the summit of Le Dôme de Chasseforêt (3586m).

After a small holdup, because of a lost crampon and the resulting "rescue", we arrive at an area the guides refer to as the desert. They warn us that even though we seem to be close, it is still a long way to go. And indeed...with every step we take, the summit seems to move a step away. It is a serious challenge to continue with the howling wind surrounding us, while we think about nothing but the summit that lies ahead. But after an hour and a half we do arrive at the summit and once more we are can enjoy an amazing view. We can also see Mont Blanc to the north and a white plume over the summit gives away, that it is not a pleasant environment right now. We are forced to go down as well, cause even though we are only at 3600m, there is still a very strong wind. We start our descent towards the valley at 1300m, so it is still a very long way down. I am exhausted and the only thing I am doing is keeping myself upright and letting gravity do the rest. After 4,5 hours we arrive at the parking lot where we can cool down our feet in a small river and where we can assess the damage to our blistered feet. Despite the numb feeling in our legs and feet, and the strong desire to do nothing but lie down, we have a satisfied feeling. But one thing we know for certain...we will come back for the Mont Blanc!

14 en 15 juli
Arjen en ik arriveren in Chamonix voor onze langverwachte klimweek. De volgende dag staan we al vroeg op om onze uitrusting te controleren en complementeren, waarna we vertrekken naar het Mer de Glace (gletsjer op de Mont Blanc) voor zowel acclimatisatie als voor ijstraining. Terwijl we enige steile wanden van de gletsjer proberen te beklimmen, raken we gewend aan het lopen op stijgijzers en zo stijgt ons zelfvertrouwen voor wat betreft onze klimcapaciteiten. Daarbij is het voor mij ook nog eens een goede manier om van mijn hoogtevrees af te komen. Na een lange en vermoeiende dag zouden we klaar moeten zijn voor onze eerste serieuze test, namelijk de beklimming van de Gran Paradiso in Italië.
 
16 juli
We bereiden ons in de vallei van de Gran Paradiso voor op de "anstieg" naar de hut, de Refugio Vittorio Emanuelle, welke ligt op een hoogte van zo'n 2700 meter. Het is werkelijk waar een fantastische dag met een blauwe, wolkenloze hemel en een fantastisch uitzicht (misschien met 30 graden zelfs wel iets te warm). Na een wandeling van 2,5 uur door een fantastisch landschap komen we bij de hut aan, waar we de rest van de middag ontspannen in de zon en bij het bergmeer, om de volgende ochtend weer helemaal klaar te zijn voor onze toppoging.
 
17 juli
Na een lichte vertraging bij de hut (de gidsen hadden zich namelijk verslapen), vertrekken we om 5 uur 's ochtends voor onze toppoging. In het begin brengt het pad ons door rotsachtig terrein met hier een daar een sneeuwveld, maar zodra het eerste daglicht door komt, komen we aan bij de gletsjer, waar we onze stijgijers aan doen en aan touw gaan, om vervolgens met een hoog tempo omhoog te gaan. Het duurt niet lang totdat we andere groepen gaan inhalen (die wel op tijd vertrokken zijn) en door de snelle hoogtetoename en ons hoge tempo, is het afzien. Maar we weten ook dat we met iedere stap ook een stap dichter bij de top komen, dus niemand klaagt en het moraal is hoog. Na 4,5 uur staan we ineens in de "file" voor de top. Verschillende klimmers staan in een soort rij te wachten, want om bij de top te komen, moet men een hele smalle en lange rand in de rotswand oversteken, met daaronder niets dan 600 meter diepte en de enige vorm van houvast bestaat uit het touw, waarmee we gezekerd zijn, en een kleine scheur in de rotswand. Als je nog geen hoogtevrees hebt, dan hier toch zeker! Als we de verhalen moeten geloven is dit ook het punt waar verscheidene klimmers van de berg zijn gevallen en dat is dan ook precies de reden dat wij onszelf aan elkaar gezekerd hebben. Licht chaotisch is het tafereel wel, want iedereen wil graag en snel naar de top, maar ondertussen stoot men elkaar bijna van de berg af met de grote rugtassen op de rug en een kleine groep Belgische klimmers besluiten ook nog eens wat paniek te veroorzaken, omdat ze zichzelf zijn "vergeten" te zekeren. Maar na een zenuwslopend halfuur komen we dan toch op de top aan en het gevoel op een top van 4061 meter te staan maakt dat dit het allemaal waard is. Wat een gevoel en wat een fantastisch gezicht! Nadat we er enige minuten van genoten hebben, is het alweer tijd om te gaan beginnen aan onze lange afdaling naar het dal, diep in de vallei. Ondertussen slaat het weer in een ongelooflijk tempo om. Terwijl het de gehele ochtend zonnig is geweest, lopen we nu ineens in de mist, met hagel en regen en zelfs wat sneeuw dat op ons neerdaalt. Ineens beseffen we ons het belang van ons hoge tempo in de ochtend, want anders zou onze toppoging weleens mislukt kunnen zijn geweest. Later zal blijken dat dit weer onze grootste vijand van de komende dagen zal zijn!
(Desalniettemin hebben we geluk gehad. Alhoewel dit weer onze toppoging op de Mont Blanc onmogelijk heeft gemaakt, komen we veilig weer beneden. Zeven klimmers in hetzelfde gebied zijn een stuk minder gelukkig. Drie van heen komen op de Mont Blanc om, terwijl ze verdwalen dichtbij het Grand Couloir en vier anderen sterven op het Monte Rosa Massief)

19 juli
In twee dagen tijd valt er in totaal zo'n 70 centimeter verse sneeuw ter hoogte van de Goûter hut op de Mont Blanc. Daarbovenop worden er op een hoogte van 4500 meter windsnelheden voorspelt van 80 tot 100 km/h. Het resultaat laat zich raden: een zeer hoog lawinegevaar en onze gidsen maken ons dan ook snel duidelijk dat iedere poging om de top te halen zal falen! We besluiten daarom een alternatieve klim te gaan maken in de Vanoise (een gebied ten zuiden van Val Thorens), aangezien de condities daar een stuk beter zullen zijn. Als een opwarmertje zullen we ook nog een Via Ferrata beklimmen, een met staalkabels en stalen grepen geprepareerd parcours langs een verticale rotswand. Hoewel we gezekerd zitten aan een vvaste lijn, maken de hoogte en diepte van het ravijn onder ons het toch een zeer spannende ervaring. Enkele uren later zijn we weer aan de wandel, deze keer naar de hut La Dent Parrachee om de nacht op een hoogte van 2400 meter door te brengen. Daar worden we op een ongelooflijk gastvrije manier ontvangen, zoals ik dat nog niet op veel plaatsen op deze wereld heb meegemaakt. We drinken enkele glazen wijn, nuttigen een simpel, maar smakelijk diner en we spelen enkele kaartspelletjes. Maar als de zon eenmaal ondergaat, gaan wij proberen de slaap te vatten, want er ligt nog een heel lange dag voor ons in het verschiet. 

20 juli
Om half vier 's ochtends klinkt het geluid van mijn alarm. Het is tijd om op te staan, de tanden te poetsen en mijn kleding aan te trekken voor een spannende klimdag. Arjen kijkt net zo slaperig uit zijn ogen als ik, maar al snel begint de adrenaline door ons bloed te stromen en langzaam maar zeker ontwaken we. Het is tijd om naar La Pointe de Genepy (3551m) te klimmen om daar getuige te kunnen zijn van een prachtige zonsopkomst. Het is nog pikkedonker als we de hut verlaten, maar al snel begint er een lichte gloed over de hemel te vallen en beginnen de sterren te vervagen. Na 3 uur klimmen, worden we beloond met een prachtig uitzicht over de Vanoise...en verder. We kunnen vele hoge toppen zien liggen, waaronder de typisch gevormde Matterhorn en de Gran Paradiso. Het is echt een adembenemend uitzicht! We blijven zo'n 20 minuten op de bergkam staan om te genieten van het uitzicht en ook een klein ontbijt te nuttigen, maar daarna moeten we onszelf toch echt weer in beweging zetten om over de gletsjer onder ons naar ons volgende doel te gaan, de top van de Dôme de Chasseforêt (3586m).
Na een kleine vertraging, door een losgeschoten stijgijzer en de daarbijbehorende "reddingsactie"', komen we aan bij een gebied dat door de gidsen liefkozend de woestijn wordt genoemd. Ze waarschuwen ons, dat hoewel we al dichtbij lijken te zijn, het nog steeds een zeer lange klim is. En inderdaad...met iedere stap die we zetten, lijkt de top zich ook weer een stap verder te bevinden. Het is echt afzien om met een suizende wind om ons heen, door te zetten, terwijl we aan niets anders kunnen denken dan de top, die ver voor ons ligt. Maar na anderhalf uur komen we dan toch aan op de top en wederom worden we getrakteerd op een fantastisch uitzicht. Ook kunnen we Mont Blanc zien liggen in het noorden, maar een witte pluim over de top, veroorzaakt door wind en sneeuw, verraadt dat die top momenteel een zeer onplezierige plek is. Ook wij worden al snel naar beneden gedwongen, want hoewel wij ons maar op 3600 meter bevinden, staat er nog steeds een zeer sterke wind. We beginnen aan onze afdaling naar de vallei op 1300 meter, dus het is nog altijd een enorm lange afdaling. Op een gegeven moment raak ik echt uitgeput en de enige manier om nog vooruit te komen is door mijzelf rechtop te houden en de zwaartekracht de rest te laten doen. Na 4,5 uur afdalen, komen we aan bij de parkeerplaats met onze auto's, waar we onze voeten kunnen afkoelen in een kleine rivier en waar we de schade aan onze beblaarde voeten kunnen vaststellen. Ondanks het feit dat we geen gevoel meer heb in onze benen, en de sterke neiging om te gaan liggen en niets meer te doen, hebben we een enorm voldaan gevoel. Maar er is een ding dat we zeker weten...wij komen terug voor de Mont Blanc! 

How it all started

In 2008 Discovery Channel broadcasted the series of Everest - Into the Dead Zone, about a bunch of climbers attempting to summit the world's highest mountain. Being impressed about what we saw, Irmo and I started talking about climbing a mountain. Of course, the Everest was not an option, but after browsing the internet, we found out that the Mont Blanc actually was. Soon Arjen joined our idea and we signed up for an information meeting in November. Immediately we knew that this was going to be our goal in 2009, but unfortunately Irmo had to cancel his plans, so Arjen and I went together to Chamonix in July 2009.

In 2008 zond Discovery Channel de serie Everest - Into the Dead Zone uit, over een stel amateur klimmers, die probeerden 's werelds hoogste berg te beklimmen. Dat liet een behoorlijke indruk bij ons achter en Irmo en ik begonnen te praten over het beklimmen van een berg. Hoewel Everest natuurlijk een stap te hoog was, kwamen we er na wat zoeken op internet wel achter, dat Mont Blanc wel een optie was. Al snel hadden we ook Arjen enthousiast gemaakt voor ons idee en hebben we ons gedrieën ingeschreven voor een informatie bijeenkomst in november. Bijna direct wisten dat dit ons doel werd voor 2009, maar helaas kon Irmo door omstandigheden er niet bij zijn, dus vertrokken Arjen en ik samen naar Chamonix in juli 2009. 

Welcome

Welcome to this blog about our second attempt to reach the summit of the Mont Blanc. We will try to put as much information and updates on this site before, during and after our attempt. Of course, many nice pictures and videos will be published, so please leave a message, check the site regularly and support us the upcoming weeks!

Welkom op deze blog over onze tweede poging om op de top van de Mont Blanc te komen. We zullen proberen zoveel mogelijk informatie en updates op deze site te plaatsen, zowel voor, als tijdens en na onze poging. Uiteraard zullen we veel mooie foto's en hopelijk ook video's kunnen plaatsen, dus laat alsjeblieft een reactie achter, blijf de site checken en duim voor ons de komende weken!